Όταν οι στόχοι μας βρίσκονται μια απόφαση μακρυά
Πόσο συχνά άραγε πιάνουμε τον εαυτό μας να παραπονιέται για κάτι που θέλουμε να κάνουμε, κάτι που θέλουμε να πετύχουμε; Αρκετά συχνά θα έλεγα.
Πολλές φορές κινδυνεύουμε να γίνουμε και μοιρολάτρες.. Τα βάζουμε με τον εαυτό μας, με το σύμπαν, με τη φύση, με το timing, με την κοινωνία, με τη μοίρα… Με τα γονίδια…Με όλα αυτά που εμείς θεωρούμε ότι μας εμποδίζουν να κυνηγήσουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε. Να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας. Ό,τι κι αν συνεπάγεται αυτό για τον καθένα.
Όλοι κάνουμε κάποιες σκέψεις, έχουμε κάποια ιδανικά, κάποιες αξίες. Κι επειδή ο άνθρωπος από τη φύση του είναι ένα ον το οποίο δεν συμβιβάζεται εύκολα και όλο θέλει κάτι παραπάνω, συνήθως αυτές οι σκέψεις προσανατολίζονται σε κάποια ΘΕΛΩ.
Με αυτό δεν αναφέρομαι απαραίτητα σε υλικά αγαθά, γιατί αυτά τελικά ίσως είναι και πιο εύκολο να τα αποκτήσει κανείς. Αναφέρομαι κυρίως σε άλλα αγαθά. Όπως είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, η πνευματική καλλιέργεια, το ανώτερο όλων των αγαθών: η υγεία. Και κάπου εκεί, γεμίζοντας με την αίσθηση του ανικανοποίητου, αρχίζουμε πλέον να στρεφόμαστε και εναντίον του ίδιου μας του εαυτού. Δεν συμπαθούμε τον εαυτό μας. Τον βρίσκουμε δειλό και ανεπαρκή διότι δεν είναι ικανός να κυνηγήσει και να κατακτήσει αυτά που πραγματικά θέλει και μέσα στο γενικό κλίμα αντιπάθειας, ο εαυτός μας γίνεται πολύ άσχημος, πολύ χοντρός, πολύ αδύνατος, πολύ αγύμναστος, πολύ χάλια! Στρεφόμαστε δηλαδή σε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που δεν μας αρέσουν πάνω μας και αρχίζουμε να γκρινιάζουμε ακόμα περισσότερο.
“-Μια ζωή χοντρή θα είμαι, αυτή είναι η μοίρα μου.
-Μόνο εγώ είμαι ο κοκαλιάρης μέσα στο γυμναστήριο, δεν μπορώ να βάλω κιλά, δεν πρόκειται ποτέ να γίνω φυσιολογικός.
-Αυτό ήταν! Δεν ξανατρώω ποτέ τίποτα, αφού είμαι σαν τέρας.
-Δεν έχει νόημα να κάνω δίαιτα, αφού ξέρω ότι πάντα μετά ξαναβάζω ό,τι έχασα.
-Εμένα είναι το σκαρί μου τέτοιο.”
Και τι είναι αυτό που καταφέρνουμε; Να σαμποτάρουμε τον εαυτό μας σε βαθμό που δεν ξεκινάμε καν να προσπαθούμε για να προσεγγίσουμε τον στόχο μας. Έχουμε ήδη προκαταβάλει την έκβαση της προσπάθειας και είμαστε σίγουροι ότι όλα είναι μάταια και ότι “θαύματα δεν γίνονται”.
Σταματάμε να προσπαθούμε πριν καν ξεκινήσουμε. Σταματάμε να κυνηγάμε αυτό που θέλουμε. Μένουμε και συμβιβαζόμαστε στην κατάσταση που βρισκόμαστε γιατί φοβόμαστε να δοκιμάσουμε. “Το δοκίμασα και δεν πέτυχε. Δεν μπορώ, δεν θα τα καταφέρω, είναι δύσκολο. Σταματάω εδώ.”
Όταν κάτι εξαρτάται από εσένα, από την προσωπική σου θέληση και προσπάθεια, τότε πώς γίνεται να είναι αδύνατο; Όλα είναι δυνατά, όταν εξαρτώνται από εσένα μόνο. Όχι;
Οι στόχοι μας είναι μια απόφαση μακρυά. Είμαστε κύριοι του εαυτού μας και κανείς δεν μπορεί να μας επιβάλει κάτι που εμείς δεν θέλουμε να κάνουμε. Κανένας διαιτολόγος δεν θα μπορέσει να σε αδυνατίσει/παχύνει μαγικά χωρίς εσύ να το έχεις πάρει απόφαση. Αν δεν είσαι έτοιμος να δεσμευτείς και αν δεν είσαι διατεθειμένος να κάνεις κάποιες θυσίες για την επίτευξη του στόχου σου, τότε απλά μην παραπονιέσαι. Πάρε το χρόνο σου, μάθε να αγαπάς τον εαυτό σου, βρες τι είναι αυτό που τελικά θέλεις ΕΣΥ. Όχι ο περίγυρος σου, όχι η οικογένεια σου, αλλά εσύ.
Όταν το βρεις, έχε το θάρρος να το κυνηγήσεις.
Αν αυτό που θέλεις για παράδειγμα είναι να χάσεις 3-4 κιλά, απευθύνσου σε έναν επαγγελματία διαιτολόγο, άφησέ τον να σε βοηθήσει και ετοιμάσου να αφήσεις για λίγο (;) το ζαχαροπλαστείο της γειτονιάς στην ησυχία του και να αλλάξεις τις συνήθειες που σε οδήγησαν στην κατάσταση την οποία θέλεις να αλλάξεις.
Στόχοι οι οποίοι δεν έχουν να κάνουν με μη τροποποιήσιμους και μη αναστρέψιμους παράγοντες, είναι πάντα τόσο κοντά όσο εσύ επιλέγεις.
Για μένα είναι μια απόφαση μακρυά. Για σένα;
